De onwetendheid van mijn generatie...

Een aantal jaren geleden wist ik niet dat je ook nasi kon maken zonder zakje mix van honig en wist ik absoluut niet hoe je soep moest maken of taart zonder pakje of zakje. Ik had er ook geen idee van hoe je zelf iets kunt naaien (en daar weet ik tot mn grote spijt nog steeds heel weinig van af...) of hoe je een moestuin kunt aanleggen (ook daarvan is mn kennis nog minimaal,,,;-) of dat je bijvoorbeeld ook zelf je waspoeder kunt maken.

Een aantal jaren geleden keek ik heel anders tegen vrouw-zijn aan. Een vrouw moest toch vooral wel werken buitenshuis, want anders was ze ouderwets en had je 'niets meer voor jezelf'. Ook moest een vrouw niet al té veel kinderen hebben, want anders zouden die kinderen niet genoeg aandacht krijgen en misschien zelfs wel een kamer moeten delen of je zou  niet genoeg geld hebben om die kinderen te onderhouden.

Wat is er gebeurd dat ik zo anders ben gaan denken? Ik kan het niet anders zeggen dan dat de Heilige Geest mijn hart aan het veranderen is. Ik leef nog wel op deze wereld, maar ik ben niet meer van deze wereld. En dan ga je geleidelijk aan heel anders denken. Dan wordt het Woord je kompas.

Steeds vaker ga ik dingen heel anders zien in het licht van Gods Woord. Ik heb gemerkt en ondervonden en lees in de Schrift dat kinderen een zegen zijn, een erfenis, een beloning. En zo voelt dat ook. Ik heb gelezen dat God het heel belangrijk vindt dat een vrouw 'acht slaat' op haar huishouding. Dat ze thuis is. Dat ze haar kinderen onderwijst in de wegen van God en een hulp is voor haar man (kom ik in een latere blogpost op terug) Sinds ik gestopt ben met werken heb ik dat zo duidelijk gemerkt. Er is rust over me gekomen. Ik hoef me niet in zeven bochten te wringen om op vergaderingen aanwezig te zijn, de kinderen op te halen bij de oppas en ook nog gezond te koken. Er is rust in ons gezin gekomen. Ik werkte maar één dag in de week en toch had dat veel consequenties op ons gezin. Want er komt zo vaak nog veel meer bij kijken. Ik geniet intens van de kinderen. Van gesprekjes en knuffels tussendoor die ik anders had gemist. Ik dank God voor de mogelijkheid om thuis te blijven en ik ben mijn man dankbaar dat hij kan voorzien in ons inkomen en dat ook hij dat als een opdracht van God is gaan zien. (Dit is trouwen een PERSOONLIJKE keuze geweest, die God in ons hart heeft gelegd)

En toen ik gisteren filmpjes (aanrader!!) keek over leven op een boerderij in de Victoriaanse tijd, te zien bij Annemieke en zag hoe de vrouw hard in de weer was voor haar levensonderhoud, kreeg ik zoveel respect voor de vrouwen die in die tijd leefden. Hoeveel kennis hadden ze wel niet in huis? En wat is er veel van die kennis verloren gegaan! Wat zijn we onwetend geworden en verwend ook. Kijk, ik zie ook de minpunten van die tijd in: Een korte levensverwachting, hoge kraamvrouwensterfte, armoede, hard werken etc. en ik ben ongelooflijk dankbaar voor onze koelkast, wasmachine ed. Maar wat ik wel jammer vind is dat er zoveel kennis van het huishouden verloren is gegaan. Vroeger leerden moeders de kneepjes van het vak aan hun dochters. Een kind van 5 kreeg al naailes. Maar na de WOll zijn er zoveel dingen veranderd en hebben de meeste moeders de belangrijke dingen van het huishouden niet meer doorgegeven. Met als gevolg dat veel vrouwen van mijn generatie denken dat alles uit pakjes en blikjes komt, nog geen kussen kunnen naaien en ongelooflijk weinig weten van het huishouden. De kennisoverdracht van moeder op dochter is veelal opgehouden. En de grootste oorzaak is, denk ik, dat veel vrouwen zijn gaan werken en geen tijd meer hadden voor een uitgebreide uitleg over het huishouden. Ook een belangrijke oorzaak is de welvaart, mechanisatie en het beeld dat we kinderen zo lang mogelijk kind moeten houden, dus hen geen vervelende klusjes ed op willen laten knappen en tegenwoordig spelen natuurlijk ook de tv en sociale media een grote rol.

Ik wil echt pleiten voor nieuwe kennisoverdracht. Zodat de komende generaties weten hoe ze zorgvuldig met de natuur om kunnen gaan en hoe ze lekker eten kunnen koken, zonder afhankelijk te zijn van fabrikanten. Zelf moet ik ook nog ongelooflijk veel leren als het om deze dingen gaat, maar het blijft een leuke uitdaging en ik daag je uit mee te doen!!

Kinderen vinden het oneindig boeiend om mee te mogen helpen in het huishouden. Ze vinden het leuk om washandjes uit de wasmand te wissen en ze netjes op een stapel te leggen. Ze vinden het prachtig om te helpen broodbakken of koekjes bakken. Ze vinden het leuk om te helpen met schoonmaken en boodschappen te doen. Ze vinden het fijn om dingen met jou, als mama, samen te doen. En dan werk je aan een goede relatie samen én je leert je kind spelenderwijs de fijne kneepjes van het huishouden.

Pas waren mijn dochtertje van 4 en ik bij de Lidl en er stond een vrouw van middelbare leeftijd met haar man met een bus kant-en-klare pannenkoekenmix in haar handen. Haar man vroeg haar: 'Kun je geen pannenkoeken maken van bloem, is dat niet veel goedkoper?' De vrouw antwoordde dat ze niet wist hoe dat moest, dus dat ze maar kant-en -klare mix kocht. Toen zei mijn dochtertje: 'Het is niet moeilijk om pannenkoekmix te maken hoor. Dat doen wij ook altijd. Gewoon melk, bloem en eieren in een kom doen'. Je snapt zeker wel dat ik trots was op mn kleine meid  ;-)