15 december 2011

De onwetendheid van mijn generatie...

Een aantal jaren geleden wist ik niet dat je ook nasi kon maken zonder zakje mix van honig en wist ik absoluut niet hoe je soep moest maken of taart zonder pakje of zakje. Ik had er ook geen idee van hoe je zelf iets kunt naaien (en daar weet ik tot mn grote spijt nog steeds heel weinig van af...) of hoe je een moestuin kunt aanleggen (ook daarvan is mn kennis nog minimaal,,,;-) of dat je bijvoorbeeld ook zelf je waspoeder kunt maken.

Een aantal jaren geleden keek ik heel anders tegen vrouw-zijn aan. Een vrouw moest toch vooral wel werken buitenshuis, want anders was ze ouderwets en had je 'niets meer voor jezelf'. Ook moest een vrouw niet al té veel kinderen hebben, want anders zouden die kinderen niet genoeg aandacht krijgen en misschien zelfs wel een kamer moeten delen of je zou  niet genoeg geld hebben om die kinderen te onderhouden.

Wat is er gebeurd dat ik zo anders ben gaan denken? Ik kan het niet anders zeggen dan dat de Heilige Geest mijn hart aan het veranderen is. Ik leef nog wel op deze wereld, maar ik ben niet meer van deze wereld. En dan ga je geleidelijk aan heel anders denken. Dan wordt het Woord je kompas.

Steeds vaker ga ik dingen heel anders zien in het licht van Gods Woord. Ik heb gemerkt en ondervonden en lees in de Schrift dat kinderen een zegen zijn, een erfenis, een beloning. En zo voelt dat ook. Ik heb gelezen dat God het heel belangrijk vindt dat een vrouw 'acht slaat' op haar huishouding. Dat ze thuis is. Dat ze haar kinderen onderwijst in de wegen van God en een hulp is voor haar man (kom ik in een latere blogpost op terug) Sinds ik gestopt ben met werken heb ik dat zo duidelijk gemerkt. Er is rust over me gekomen. Ik hoef me niet in zeven bochten te wringen om op vergaderingen aanwezig te zijn, de kinderen op te halen bij de oppas en ook nog gezond te koken. Er is rust in ons gezin gekomen. Ik werkte maar één dag in de week en toch had dat veel consequenties op ons gezin. Want er komt zo vaak nog veel meer bij kijken. Ik geniet intens van de kinderen. Van gesprekjes en knuffels tussendoor die ik anders had gemist. Ik dank God voor de mogelijkheid om thuis te blijven en ik ben mijn man dankbaar dat hij kan voorzien in ons inkomen en dat ook hij dat als een opdracht van God is gaan zien. (Dit is trouwen een PERSOONLIJKE keuze geweest, die God in ons hart heeft gelegd)

En toen ik gisteren filmpjes (aanrader!!) keek over leven op een boerderij in de Victoriaanse tijd, te zien bij Annemieke en zag hoe de vrouw hard in de weer was voor haar levensonderhoud, kreeg ik zoveel respect voor de vrouwen die in die tijd leefden. Hoeveel kennis hadden ze wel niet in huis? En wat is er veel van die kennis verloren gegaan! Wat zijn we onwetend geworden en verwend ook. Kijk, ik zie ook de minpunten van die tijd in: Een korte levensverwachting, hoge kraamvrouwensterfte, armoede, hard werken etc. en ik ben ongelooflijk dankbaar voor onze koelkast, wasmachine ed. Maar wat ik wel jammer vind is dat er zoveel kennis van het huishouden verloren is gegaan. Vroeger leerden moeders de kneepjes van het vak aan hun dochters. Een kind van 5 kreeg al naailes. Maar na de WOll zijn er zoveel dingen veranderd en hebben de meeste moeders de belangrijke dingen van het huishouden niet meer doorgegeven. Met als gevolg dat veel vrouwen van mijn generatie denken dat alles uit pakjes en blikjes komt, nog geen kussen kunnen naaien en ongelooflijk weinig weten van het huishouden. De kennisoverdracht van moeder op dochter is veelal opgehouden. En de grootste oorzaak is, denk ik, dat veel vrouwen zijn gaan werken en geen tijd meer hadden voor een uitgebreide uitleg over het huishouden. Ook een belangrijke oorzaak is de welvaart, mechanisatie en het beeld dat we kinderen zo lang mogelijk kind moeten houden, dus hen geen vervelende klusjes ed op willen laten knappen en tegenwoordig spelen natuurlijk ook de tv en sociale media een grote rol.




Ik wil echt pleiten voor nieuwe kennisoverdracht. Zodat de komende generaties weten hoe ze zorgvuldig met de natuur om kunnen gaan en hoe ze lekker eten kunnen koken, zonder afhankelijk te zijn van fabrikanten. Zelf moet ik ook nog ongelooflijk veel leren als het om deze dingen gaat, maar het blijft een leuke uitdaging en ik daag je uit mee te doen!!

Kinderen vinden het oneindig boeiend om mee te mogen helpen in het huishouden. Ze vinden het leuk om washandjes uit de wasmand te wissen en ze netjes op een stapel te leggen. Ze vinden het prachtig om te helpen broodbakken of koekjes bakken. Ze vinden het leuk om te helpen met schoonmaken en boodschappen te doen. Ze vinden het fijn om dingen met jou, als mama, samen te doen. En dan werk je aan een goede relatie samen én je leert je kind spelenderwijs de fijne kneepjes van het huishouden.

Pas waren mijn dochtertje van 4 en ik bij de Lidl en er stond een vrouw van middelbare leeftijd met haar man met een bus kant-en-klare pannenkoekenmix in haar handen. Haar man vroeg haar: 'Kun je geen pannenkoeken maken van bloem, is dat niet veel goedkoper?' De vrouw antwoordde dat ze niet wist hoe dat moest, dus dat ze maar kant-en -klare mix kocht. Toen zei mijn dochtertje: 'Het is niet moeilijk om pannenkoekmix te maken hoor. Dat doen wij ook altijd. Gewoon melk, bloem en eieren in een kom doen'. Je snapt zeker wel dat ik trots was op mn kleine meid  ;-)

5 opmerkingen:

  1. Haha, onze Gideon heeft al een eigen tomatensoeprecept:).
    Op zondag kookt ie om de week samen met Bas. Dan mag tie mee helpen, meeproeven en inspraak hebben. Voila.. een echt eigen Gideon-recept (bijv 'nog een ui erbij', of 'nog meer tomaat' of 'een schepje suiker')

    BeantwoordenVerwijderen
  2. @mamanon: Bedankt voor je lieve reactie! Leuk dat je het recept hebt uitgeprobeerd en dat het in de smaak viel.
    @Petra: Heerlijk toch, zo'n kleine kok in spé!! Samen met papa experimenteren met koken, dat is precies wat ik bedoel met mn blogpost!!! Jong geleerd is oud gedaan!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Een vreemde tijd om te reageren maar ik kon de slaap niet vatten....dan maar even jouw laatste blogpost lezen. Ik zou het een op een zo kunnen verwoorden voor mezelf! Prachtig. Ik hoop dat deze ideeën meer gaan leven in Nederland, zodat we als jonge en oudere vrouwen hierin elkaar ook kunnen bemoedigen, leren en inspireren. Mijn eigen visie op dit alles is bij mij ook heel geleidelijk veranderd, eigenlijk net zoals bij jou. En ik geloof ook echt dat de Heilige Geest mij hierin stuurt. Toch heb ik in mijn omgeving vaak het idee dat ik mezelf moet 'verdedigen' omdat ik de 'luxe' heb om niet zoveel buiten huis te werken. Maar ik wil me ook toewijden op het onder de knie krijgen van een goed huishouden draaiend houden, hulp voor mijn man zijn en voorbereid zijn op de kinderen die we hopen te ontvangen. Maar als je opleidingen hebt gevolgd en maar heel weinig buiten de deur werkt, roept dat vragen op en ik vind het nog lastig om dit idee uit te leggen aan anderen die zo onbekend zijn met deze principes en mij nog kennen van mijn 'feministische periode'... Fijn om jou deze gedachten te zien verwoorden. Misschien dat ik ook eens zoiets op mijn blog moet zetten...in de toekomst.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat een prachtig stuk Marjolein. Dank je wel!
    Het zet aan tot nadenken...

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik was lekker even aan het teruglezen om geinspireerd te raken. En dit blog is er ook weer zo eentje ;-)
    Ik vind het ook erg jammer dat ik van heel veel dingen niet eens weet hoe je ze zelf kan maken, zonder idd dat zakje te gebruiken.
    Miscchien toch maar eens een receptenboek gaan maken, met daarin zulke basissingen. Want tja... mijn pannenkoekenmix komt meestal uit een pak, terwijl ik het echt wel eens uit mn basiskookboek heb gemaakt en het nog lekker was ook ;-)
    Bedankt voor je stimulans! Al lees ik deze blog pas veel later dan je hem geschreven hebt.

    Groetjes, Mirjam

    BeantwoordenVerwijderen

Fijn dat je wilt reageren. Ik hoop dat je dat zult doen als de vrouw uit Spreuken 31:26 -Zij doet haar mond open met wijsheid,
onderricht uit genegenheid ligt op haar tong-