Een leven met kinderen is veelzijdig, maar druk.
Vaak zo druk dat je nauwelijk toekomt aan de volgende vragen:
- Hoe kom ik ooit nog toe aan geloofsopvoeding?
- Wat is mijn rol daarin?
- Welke levenshouding wil ik mijn kinderen bijbrengen?
- Hoe leer ik hen Gods roeping verstaan en beantwoorden?
- Hoe help ik hen om ook geestelijk volwassen te worden?
Jezus wijdde drie jaren van zijn leven aan de oefening van Zijn discipelen. Hij gaf hen vijf kostbare geschenken: genade, inspiratie, geloof, oefening en dienstbaarheid. Deze geschenken geeft Hij ook aan ons, en wij krijgen van God zo'n 20 jaren om ze aan onze kinderen door te geven. God zet moeders in om hun kinderen te leren leven in Zijn koninkrijk, zodat zij op hun beurt het verlangen krijgen de geschenken van Jezus Christus te delen met anderen.
Op de site van GoodMorningGirls wordt elk hoofdstuk uitvoerig besproken en is er meestal een review te zien ( via filmpje hieronder) van een aantal vrouwen die als vrouwengroep dit boek hebben behandeld. Handig om dit na elk gelezen hoofdstuk te bekijken en ook daar weer van te leren. Ook heeft Sally een eigen blog waar ze meestal ontzettend bemoedigende, leerzame berichten post. Echt een aanrader!
Heerlijk hè, opbouwende boeken lezen!
BeantwoordenVerwijderenHeel mooi berichtje weer.
Die 'aanknopingspunten in het leven van alledag' vind ik ook zo mooi. En zo leerzaam, ook voor mezelf.
Ja, en die 20 jaar om door te geven aan je kids.. pas zei iemand me: "Je hebt nog 5 jaar, dan wordt je oudste al een puber!" Hij is bijna 7. Mijn lieve, kleine frummel is 'tie nu nog.
Maar zó hard gaat het. Kostbare tijd, deze ontvankelijke jaren!
Groetjes,
Petra
Ik heb het boek nog nooit gelezen, maar het lijkt me een mooi boek! En ik had nog een verlate reactie gegeven op je laatste reactie op m'n blog, ik kopieer hem ff hier, misschien mis je hem anders...
BeantwoordenVerwijderen@ marjolein van god-en-gezin.blogspot.com:
Ach...
wat bij jouw dochtertje dubbel was aangelegd, was bij ons zoontje níét aangelegd... Jonathan* had geen nieren en blaas, het z.g Potter syndroom. 15 uur na zijn geboorte, hebben we hem terug gegeven in de handen van zijn Schepper...
Ik ben blij om te lezen dat het goed gaat (is gekomen) met je dochtertje! En ik vind herkenning in het extra dankbaar zijn. ;-)
Wat een mooie blog heb je. Het boek waarover je schrijft heb ik ook gelezen en het is één van mijn favorieten geworden!
BeantwoordenVerwijderenVeel zegen toegewenst!
Beste Marjolein, hoe ik op je blog terecht ben gekomen weet ik niet meer. Maar sinds ik je blog heb opgeslagen in mijn favorieten, kom ik regelmatig even langs om te lezen en te genieten van de muziek.
BeantwoordenVerwijderenDank je wel voor het delen en het dienstbaar zijn op deze manier! Het is bemoedigend om te ontdekken dat er meer vrouwen zijn die onze God volgen met dezelfde verlangens en prioriteiten. Voor mij niet met man en gezin (tot nu toe) maar wie weet dat die tijd nog komt...
God zegene jou en je gezin!