Genadig leren zijn in je opvoeding

Ooit vertaalde ik een bericht over genade geven in de kleine momenten. Genade geven in de opvoeding. Maar ik denk dat dat bericht bij mij ver naar de achtergrond was geschoven, want ik had het nodig dat de Heilige Geest me iets heel duidelijk maakte. Namelijk dat het van ontzettend groot belang is dat we genade geven aan onze kinderen, zeker als het gaat om discipline bijbrengen.

Wat ben ik dankbaar dat de Heilige Geest me steeds weer nieuwe dingen leert en beetje bij beetje mij veranderd. Ik denk niet dat ik het aan zou kunnen als Hij me direct alles had laten weten wat ik nu weet en wat ik in de toekomst nog zal leren. En zo is het ook met onze kinderen. We kunnen niet van ze verwachten dat ze alle vruchten van de Geest hebben en zo handelen. We kunnen niet van ze verwachten dat ze altijd lief zijn of altijd geduldig of altijd dingen delen of altijd de minste zijn in alles. Wat we wel mogen doen is het hen voordoen. Liefdevol en vriendelijk hen laten zien, door middel van gesprekjes of daden, hoe we de wil van de Heere mogen doen, maar ook als we zelf zondigen hen laten zien hoe belangrijk het belijden is en hoe dankbaar we mogen zijn voor vergeving.

De Bijbel zegt ons duidelijk dat we onze kinderen discipline bij moeten brengen en dat ze moeten leren gehoorzaam te zijn. Eigenlijk is het zo prachtig om te zien hoe Jezus zijn discipelen leidde. Hij leerde hen dingen door gelijkenissen, stap voor stap onderwees hij hen en deed Hij zelf voor hoe het moest. De discipelen waren vaak ongelovig en gingen de verkeerde weg en dan berispte Hij hen, maar Hij bleef hen leiden vol geduld en liefde.

Discipline bijbrengen is voor de meeste ouders geen gemakkelijk zaak. Voor mij in ieder geval niet en de wereld geeft ons massa's ideeën over hoe we onze kinderen discipline bij kunnen brengen. Bijv. supernanny die zegt dat je kind een aantal minuten op de trap moet zetten bij verkeerd gedrag en daarna sorry moet zeggen. Daar is heel wat van te zeggen. Soms kan het misschien goed zijn, maar het is wel iets om goed over na te denken. Want bij verkeerd gedrag word je kind dus afgezonderd van de familie. Acceptatie in het gezin hangt dus af van goed gedrag. Ook het aantal minuten (leeftijd kind) op de gang is opmerkelijk. Sommige kinderen zijn na een aantal minuten al vergeten waarom ze op de gang stonden of anderen vinden elke minuut vreselijk en zouden na een minuut al terug naar de woonkamer kunnen. En dan het bijna automatische sorry zeggen in plaats van vergeving vragen en een gesprek over hoe het anders zou kunnen. Wat belangrijk is, is dat je het hart van je kind bereikt. Hem of haar inzicht probeert te geven in zijn gedrag en hem helpen als het niet goed lukt, anders bereik je niets met je straf.

Opvoeden blijft zo'n moeilijk onderwerp. En de meningen zijn onderling zo verdeeld. Maar ik denk dat het belangrijk is dat we onze kinderen niet moedeloos maken. Als we dingen van ze verwachten waaraan ze niet kunnen voldoen, dan worden ze moedeloos en misschien zelfs wel agressief.

Stel je voor dat Jezus in je keuken zou zitten en je kinderen maakten ruzie en het ene kind gaf het andere een klap. Zou Hij dan in woede uitbarsten en zeggen dat ze onmiddellijk naar de gang moesten of hen een tik op het achterste geven om dan erbij te zeggen dat ze elkaar toch niet mogen slaan? Ik denk het niet. Ik denk dat Hij hen rustig en duidelijk onderwijs zou geven over hoe je met elkaar omgaat. Over de gevolgen van het slaan van elkaar en over de onderlinge liefde en vrede die zo belangrijk is tussen broers en zussen.

Of welke situatie zou jij kiezen als het gaat om het volgende: Je hebt een enorme baaldag. Kinderen zijn chagrijnig, het eten mislukt, je krijgt slecht nieuws te horen en je bent enorm moe. Door die moeheid ga je schreeuwen tegen je kinderen en misschien zelfs wel tegen je man. Welke reactie van je man zou je fijner vinden?

- Houd toch op met schreeuwen. Het is je eigen schuld dat je zo doet, had je maar eerder naar bed moeten gaan. Je gaat nu voor straf 28 minuten (leeftijd in minuten) op de gang staan en daarna kijken we wel of je weer normaal kunt doen.
-Lieverd, ik zie dat je je dag niet helemaal hebt. Ik zorg wel even voor de kinderen. Trek jij je maar even terug op je kamer en probeer wat tot rust te komen. Ik kom zo wel even koffie brengen.

Uit welke reactie blijkt meer genade en begrip?

Zo is dat ook met onze kinderen. Soms zijn ze moe, ziek of hangerig en hebben ze het even nodig om alleen te zijn, even tot rust te komen, even uit de situatie gehaald te worden. Als ouders moeten we de momenten dat ze echt buien krijgen voor zien te zijn, door ze even op een rustig plekje (dus geen strafplek oid) tot rust te laten komen, met een boekje of met hun knuffel. Vaak kunnen ze daarna weer gewoon hun spel hervatten. Of soms kunnen we zelf dat rustplekje zijn. Als we dan merken dat een kind hangerig wordt, vervelend en negatieve aandacht vraagt, dat we even stoppen met onze dagelijkse bezigheden en het kind op schoot nemen en het aandacht, liefde en geborgenheid geven. Het kind laadt dan als het ware zijn liefdestank weer op en kan daarna meestal weer rustig verder spelen.

Vergeet niet dat je zelf leeft van genade, van minuut tot minuut. Dat mogen we aan onze kinderen laten zien door ook aan hen genade te geven in de opvoeding. Denk aan de gelijkenis die Jezus vertelde over de man die veel schuld kwijt gescholden was en daarna iemand die hem veel minder schuldig was aan zijn jas trok en van hem eiste dat hij het geleende geld onmiddellijk teruggaf. Zo zijn wij soms met onze kinderen. We vergeten dan hoeveel we zelf kwijtgescholden zijn en we eisen van onze kinderen een bepaald gedrag waaraan ze soms nog niet aan kunnen voldoen.

Als het gaat om genade geven in de opvoeding dan zijn daar veel prachtige boeken en artikelen over geschreven. Bijvoorbeeld Grace-based Parenting van Tim Kimmel (dit boek moet ik nog lezen, staat hoog op mijn lijstje ;-)). Je hoeft het niet persé met alles eens te zijn en het is goed alles te toetsen aan de Heilige Schrift, maar het is belangrijk zo af en toe je opvoeding onder de loep te leggen en te toetsen aan het Woord en te vragen: 'Heere, leidt mij ook hierin op de juiste weg.'