22 oktober 2012

Moeders schuldgevoel

Eén van de grootste oorzaken van stress zijn schuldgevoelens. Dit kunnen schuldgevoelens zijn over zonden, maar ook schuldgevoelens over tekortkomingen en over dat laatste wil ik het hebben. Deze stress is een gevaarlijk soort stress die bij lange koestering lichamelijke klachten kan geven, om over de psychische klachten nog maar niet te spreken.

Wat ik zo herken ik mijn eigen leven en waarschijnlijk herkennen meer vrouwen het is dat ik me schuldig voel omdat ik het gevoel heb tekort te schieten.

Een aantal  voorbeelden:

Je komt 's morgens te laat je bed uit en daardoor begint de dag gelijk verkeerd. Brood is nog niet ontdooid, kleding van de kinderen ligt niet klaar, je brengt ze te laat op school en vergeet dat er die dag een excursie is met de klas van je kind waar je je voor op had gegeven.

of

Je neemt je zo voor een kaartje te sturen naar een ziek gemeentelid of naar je oude oma en elke keer weer vergeet je het kaartje te schrijven of je schrijft het en je vergeet het te posten.

of

die keer dat je vreselijk moe bent en rond etenstijd nog geen idee hebt van wat je wilt gaan maken, wat je je gezin voor gaat zetten, om uiteindelijk te eindigen met pizza.

of

die torenhoge wasmanden met was waar je maar niet aan toe komt

of

een avond internetten terwijl je zo nodig iets in huis moet doen

of

onredelijk boos worden op je kinderen, terwijl je ze zelf voorhoudt om altijd geduldig en vriendelijk te zijn

of

het gewoon zo vaak goed willen doen, maar keer op keer falen.

Herken je het? Ik in ieder geval wel en ik heb er veel en lang over nagedacht. En weet je wat me opviel? Stel dat ik op die manier eens naar mijn man zou kijken of mijn kinderen, ik zou lang zo hard niet voor ze zijn als dat ik voor mezelf ben. Ik zou veel meer geneigd zijn ze genade te geven als dingen niet gaan zoals ze gepland waren.

Stel dat mijn man mij beloofd 's middags de garage op te ruimen en diezelfde middag moet hij toch onverwacht een bezoek af gaan leggen of toch doorwerken aan zijn preek, zou ik dan net zo hard voor hem zijn als dat ik voor mezelf zou zijn? Nee. Ik zou het begrijpen en hem daarin genade geven.

Stel dat mijn dochter koekjes aan het bakken is en ze vergeet de kookwekker te zetten en de koekjes verbranden volledig. Dan zou ik haar genade geven en begrip en haar helpen met opruimen, maar als IK de koekjes had laten verbranden zou ik me schuldig hebben gevoeld en zou ik boos op mezelf zijn geworden.

Als moeders/vrouwen zijn we soms dus geneigd anderen meer genade te geven dan onszelf. We leven zelf te weinig van genade. Gods genade. Zijn oneindig grote genade. We zijn niet perfect, we doen het uit onszelf nooit helemaal goed, maar we kunnen het volhouden door Hem die ons kracht geeft. We mogen weten dat Zijn genade genoeg is. Niet een perfecte opvoeding, niet een perfect huis of wat dan ook. Zijn genade is genoeg, ook voor ons moeders.

En dan moet je op momenten dat je weer die stress ervaart, die schuld ervaart, die druk ervaart knielen bij het Kruis. Je hart luchten bij God die zo vol genade is, die je zo goed kent en Hem alles belijden. Hij is genadig je te vergeven en je te helpen bij de dingen die je moeilijk vindt.

Tegelijk moet je ook jezelf onderzoeken. Stel dat je je huishouden echt verwaarloost of stel dat je gezin al een lange tijd niet meer de hoogste prioriteit heeft of...vul zelf maar in. Dan is zelfonderzoek nodig. Ben je lui? Ben je vaak moedeloos? Verwacht je het van God of van jezelf? Ben je hoogmoedig? Ben je egoistisch bezig? Breng deze dingen bij Gods troon en vraag vergeving en bid om inzicht om de dingen te veranderen met behulp van Gods Geest.

2 Korinthe 12:9 Maar Hij heeft tegen mij gezegd: Mijn genade is voor u genoeg, want Mijn kracht wordt in zwakheid volbracht. Daarom zal ik veel liever roemen in mijn zwakheden, opdat de kracht van Christus in mij komt wonen.



10 opmerkingen:

  1. Lieve Marjolein, deze blog lees ik nu precies op het goede moment... Heb de hele ochtend op de bank gelegen met boek en computer omdat mijn zwangerschap me zwaar begint te vallen, en voel me schuldig over mijn lieve meisje die bij moet komen vragen om drinken, dat ik niet met haar naar buiten ga, om de slaapkamer die vol ligt met kleren waarvan ik al beloofd had ze op te zullen ruimen, enz. enz. Nu weer de rust en de genade opzoeken...

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Lieve Jannet,

      Zwangere vrouwen behoren zichzelf zeker meer genade te leren geven ;-) Wat je schrijft is erg herkenbaar hoor. Heb ook vanmiddag een poosje geslapen, terwijl ik heel nodig de was moest vouwen. Las dat je veel pijn had op FB. Neem voldoende rust hoor en laat Gerrit dan maar iets extra doen, haha.

      Groetjes Marjolein

      Verwijderen
  2. Heel mooi Marjolein, echt heel mooi.
    Vind je het goed als ik dit deel op mijn eigen blog manager van het gezin? Hier past het perfect bij.
    Dank je wel voor het delen.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Marjolein,

    Bedankt voor het plaatsen van dit bericht.
    Veel moeders/vrouwen zullen inderdaad bij tijden het gevoel hebben dat het leven zwaar is.
    Het is dan niet daadwerkelijk zwaar, maar het gevoel zegt van wel.
    Dit maakt redelijk reageren dan vaak ook moeilijk.
    Het kan zijn dat dit te maken heeft met de maandelijkse cyclus van een vrouw, waardoor emoties meer opspelen en het lichaam meer vraagt aan energie. Maar het kan ook zijn dat de omstandigheden je 'dwingen' meer te doen dan je wilt/kunt doen. In deze is het belangrijk te bekijken wat het is dat de energievreter is.

    Voor het eerste stuk van je bericht heb ik wat praktische tips. Ik ben hier vorig winter al heel erg tegen aan gelopen. Ik voelde me heel zwak. God heeft met toen laten zien en ervaren dat als jij/ ik zwak ben Hij heel machtig en sterk is. In deze tijd ben ik via, via op wat sites gekomen die mij op praktisch gebied heel erg hebben geholpen met het bovenste stukje van jou tekst van vandaag. Als jij deze praktische informatie (engels, maar ik geloof dat je dit wel kunt) wil, dan wil ik het je wel mailen(kan geen mailadres op de site vinden). Ik wil het ook wel hieronder plaatsen. Wat heb je liever?

    Voor het onderste stukje van je tekst moet ik heel erg denken aan het feit dat je eerst goed voor jezelf moet zorgen, voordat jij (heel) goed voor een ander kan zorgen. Dit is iets dat geleerd wordt door vallen en opstaan. God heeft je een plaats gegeven op deze aarde in dit gezin. Jij bent de manager ervan en dat betekend dat je het gezin moet zien als een 1ste preoriteit. Maar weet je in kolozensen 3 vers 23 staat dat je alles moet doen voor God en niet voor de mensen. God vraagt geen perfecte mensen, God vraagt geen perfecte dag. God kan door onze fouten soms nog beter werken dan door dingen die we te perfect goed doen. Vaak wil God fouten gebruiken tot eer van Hem. Want jou fouten zijn jou zwakheden en de eer van God is Zijn sterkte. Neemt niet weg dat je met al je gaven en talenten bezig moet zijn om dat te doen wat God van je vraagt om te doen. Voor jou is dat je man en je gezin, misschien de gemeente waar je man staat. Maar vergeet dat je preoriteiten moet stellen aan dat wat je doet. 1 is God, 2 is je man, 3 is je kinderen. En dan moet je soms nee zeggen tegen al die anderen, die om aandacht vragen. Hoe zwaar het ook is. Dan gaan we zien dat thuis in je gezin er plek is om fouten te maken, maar dat die fouten ook worden vergeven en dat we weer verder mogen gaan. En dan mogen we ook weten dat elke dag aan ons gegeven is, en dat elke dag een zegen is van de Heer. Dat we dat niet vergeten en elke dag weer mogen leren. En dan hoeven we ons geen zorgen te maken over morgen, want dan mogen we ook weten dat morgen weer voor het zijne zal zorgen. Leef vandaag als voor de HEERE. Dat is wat God vraagt en dat is wat onze taak is. Hem de eer geven en onze naaste lief hebben als onszelf. Dus ook een beetje genade geven aan jezelf, en eerst goed voor jezelf zorgen door rust te zoeken bij God en dan de dag verder in te gaan. Moeilijk hoor, ook voor mij....maar ik heb ervaren dat God wil er in mee komen.

    liefdevolle bemoedigende groet,
    Jeannet

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Dank je wel. Echt heel waardevol om te lezen.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Lieve Jeannet,

    Ik ben juist heel blij met je bemoedigende en opbouwende reacties! Ik zou graag dat artikel van je lezen. Dat kun je sturen naar marjoleinmol@hotmail.com

    Hartelijke groet, Marjolein

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Hoi Marjolein,

    Ik heb mijn praktische tips al verwerkt in je stuk over boodschappen. als ik meer tegen kom, dan zal ik het je zeker laten weten. Veel van mijn dingen komen uit het boek van E. George (vrouw naar Gods hart). Van daaruit gaan zoeken naar God en gezin, kwam op jou blog, vandaaruit naar de blog van Joy en vervolgens verder naar vanalles en nog wat....speciale mailaccount aangemaakt om nieuwe blogberichten van deze vrouwen te ontvangen. Ik ga je hotmailadres onthouden en t.z.t als ik meer heb doorsturen. Ps misschien verstandig om je @ als at te beschrijven met spaties ertussen.

    Fijne dag maar weer.

    Liefdevolle groet,
    Jeannet

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Hallo moeders die zich zo vaak schuldig voelen.
    ik ben dan wel geen moeder, maar herken dit ook helemaal.
    weet je waar ik achter kwam?
    dat ik ADD heb.
    Dit past daar helemaal bij. vooral dat jezelf afstraffen!
    Misschien toch eens in verdiepen?
    Nee het hoeft geen etikketje te zijn, maar wel heel goed om te weten waar je valkuilen liggen en die aan de ene kant accepteren omdat je er gewoon niets aan doen kunt,je bent zo geschapen en heb wat filters minder of op een andere plaats zitten, dan onder Gods Woord brengen en bedenken wat waar is.... fillipenzen 4:8. dan weet je ook dat je jezelf niet hoeft af te straffen, maar dat Hij ook van je houd als je eens een 'verloren uurtje'hebt. Hij is je Vader! die liefde gaat niet over na een foutje of eens iets minder uitvoeren. Ik besef dat ik daar meer vrijheid voor heb omdat ik geen kids heb, maar k weet dat heel veel vrouwen hiermee worstelen. ik wens jullie veel relaxte uurtje toe:) letterlijk, figuurlijk en geestelijk! in de armen van je Vader, Schepper en Heer.

    BeantwoordenVerwijderen

Fijn dat je wilt reageren. Ik hoop dat je dat zult doen als de vrouw uit Spreuken 31:26 -Zij doet haar mond open met wijsheid,
onderricht uit genegenheid ligt op haar tong-