Ann Voskamp en de Esther-generatie

Ik krijg vaak de vraag of ik het boek 'Duizendmaal Dank' van Ann Voskamp weleens gelezen heb, omdat het zo'n prachtig boek is. Nou en of! Ik heb de Engelse versie van het boek al een tijd op mijn nachtkastje staan, omdat het boek zoveel voor me betekend heeft en haar blog zoveel voor me betekent.

Ann is voor mij echt mijn Titus2-mentor en door haar heb ik zoveel geleerd over dankbaarheid, vreugde in God, liefhebben, risico's nemen,  genieten van kleine dingen en leren dienen en geven.

Ik houd een dankbaarheidsdagboek bij waarin ik de dagelijkse 'giften' opschrijf; ook merk ik dat ik overdag steeds vaker hardop dingen ga benoemen waar ik dankbaar voor ben. Dit doe ik vooral ook als ik merk dat ik weinig kracht meer heb, als ik merk dat ik ontevreden en moe begin te worden of als ik ga vergelijken met anderen. Ik benoem dan hardop de dingen waar ik dankbaar voor ben en dit geeft vaak diepe dankbaarheid en vreugde van binnen. Ook noemen we aan tafel tijdens Bijbeltijd allemaal drie dingen waar we dankbaar voor zijn aan de hand van deze maandelijkse 'joydares' van Ann Voskamp. De kinderen vinden dit waardevol, zo merken we. Vervolgens brengen we deze punten dan in het dankgebed naar de Heere.

Ik geniet van haar prachtige spreuken zoals: 'Joy is never made by Having More. Joy is always made by Enjoying More', haar boeiende links die ze wekelijks deelt, haar gratis printables, haar prachtige foto's en de interessante video's op haar blog, maar wat me (vooral de laatste tijd) zo aanspreekt aan Ann is haar radicaliteit als het gaat om dienen en geven. Haar blogs aan de kerk van Noord-Amerika waren een waarschuwing aan de westerse kerk die soms zo voor zichzelf leeft, zo weinig risico neemt en zo weinig bezig is met getuigen en liefde uitdelen aan de minsten en de armsten. Ze riep op tot een Esther-generatie van vrouwen (en mannen) die risico's durven nemen, durven getuigen, delen en dienen en die met Gods hulp en in Zijn Naam een verschil durven te maken. Haar blogs hierover hebben me niet meer losgelaten en zijn bijna dagelijks in mijn gedachten. Vandaag las ik in mijn stille tijd in Openbaring 2:

Schrijf aan de engel van de gemeente in Efeze: Dit zegt Hij Die de zeven sterren in Zijn rechterhand houdt, Die te midden van de zeven gouden kandelaren wandelt:

Ik ken uw werken, uw inspanning en uw volharding, en weet dat u slechte mensen niet kunt verdragen, en dat u hen op de proef hebt gesteld die van zichzelf zeggen dat zij apostelen zijn, maar het niet zijn, en dat u hebt ontdekt dat zij leugenaars zijn. En u hebt moeilijkheden verdragen, en volharding getoond. Om Mijn Naam hebt u zich ingespannen en u bent niet moe geworden.

Maar Ik heb tegen u dat u uw eerste liefde hebt verlaten.

Bedenk dan van welke hoogte u bent gevallen en bekeer u en doe de eerste werken. Maar zo niet, dan kom Ik spoedig bij u en zal uw kandelaar van zijn plaats wegnemen, als u zich niet bekeert.

In mijn studiebijbel staat dat 'Maar Ik heb tegen u dat u uw eerste liefde hebt verlaten' hier waarschijnlijk betekent dat Efeze niet meer vol vuur getuigt van de Heere Jezus en Hem niet meer radicaal navolgt.
In mijn eigen leven is de Heilige Geest me steeds meer hierover aan het leren en ik hoop dat ook jij door het lezen van het Woord en de genoemde blogs van Ann gaat zoeken naar Gods wil hierin.

In deze wereld mogen we verschil maken en Gods liefde laten zien op zoveel verschillende manieren. Dit vraagt dat je aan God alleen genoeg hebt, dat Hij je alles is en dat je om Hem te dienen offers brengt, omziet naar de armen en de behoeftigen, jezelf wegcijfert en bereidwillig bent: wij zijn de visible invisible , de Esthers van deze tijd zoals onderstaand lied zo mooi verwoordt.