Terwijl de computer opstart lees ik de brief door die ik van mijn adoptiekindje Johanna (5) uit Bangladesh heb gekregen. Ze bedankt ons voor onze steun en ze vraagt gebed. Ook zegt ze dat ze veel voor ons bidt en ze heeft een mooie tekening voor Myrthe gemaakt. Dan de achterkant van de brief. Daar is beschreven hoe ze woont. Ze woont op een vloer van modder. Ze slaapt op een matje op de grond. Muren zijn ook van modder. Dak is van golfplaten. Ze wast zichzelf in de rivier en daar worden ook haar kleren gewassen. Als laatste bedankt ze ons voor de mogelijkheid om naar school te kunnen gaan.
Tranen staan in mijn ogen. Ik voel schaamte, dankbaarheid, medelijden, blijdschap....
Mijn kinderen zijn net gebadderd, ingesmeerd met bodylotion, voorgelezen en geknuffeld, er is met ze gebeden en met een volle maag gaan ze hun schone bedje in, hun lievelingsknuffel naast zich. Mijn kinderen beseffen niet hoe anders sommige kinderen het op deze wereld hebben. Mijn kinderen hebben het zo goed, zo onvoorstelbaar goed.
En dat is puur genade. Echt onverdiend en genade.
Mijn hart huilt om de armoede die sommige kinderen moeten ondergaan. Slapen op een matje op een moddervloer. Je wassen in een modderig riviertje. Speelgoed? Ouders die vaak lange dagen werken om een beetje brood op de plank te krijgen.
En toch....ook Johanna heeft genade gekregen. Doordat er voor haar een sponsor is gevonden weet ze dat er voor haar gebeden wordt, heeft ze voldoende te eten en kan ze naar school (veelal een luxe). Ze hoort op school verhalen uit de Bijbel. Een sponsor te mogen zijn van dit kleine meisje vervult me met dankbaarheid. God heeft ons aan elkaar verbonden. Ik mag voor dit kleine meisje bidden, elke dag. Ik mag haar ondersteunen van onze overvloed. D.m.v. brieven, tekeningen en kleine cadeautjes geef ik dit kleintje hoop en door de brieven mag ik haar en haar familie bemoedigen en aanmoedigen in het geloof en mag ik haar de liefde van Christus laten zien. Door haar brieven leren mijn kinderen dat er veel kinderen zijn die het veel minder goed hebben dan zij. Ze leren om compassie te hebben!
Ik bestudeer haar tekening. Een kerk heeft ze getekend en sterren, bomen en bloemen. Zij weet het en ik weet het: boven ons leven staat een Machtig Schepper. Hij verliest ons niet uit het oog. Hij grijpt onze rechterhand vast en zegt: Wees niet bang, Ik ben met je!! Wat een genade!!
Filmpje over compassion-kinderen die nu volwassen zijn geworden en dankbaar zijn voor hun sponsor.
Wil je ook een kindje sponsoren? Kijk op www.compassion.nl
Uit mijn hart gegrepen Marjolein! Heel mooi geschreven! Wat leuk om, nadat ik gelezen had dat je Johanna was gaan sponsoren, nu een vervolg te lezen over haar brief en wat je daarbij voelt en ziet, erg mooi dat je dat zo deelt.
BeantwoordenVerwijderenPrachtig geschreven Marjolein. Je stukje moedigt me aan intensiever te bidden voor ons sponsor jongetje. Zijn foto staat hier in de woonkamer en we sturen regelmatig brieven en dingetjes op maar regelmatig is hij ook uit mijn gedachten.
BeantwoordenVerwijderenGeweldig hoe een kind kansen krijgt door sponsor te worden. Hoop dat velen zich nog aanmelden hiervoor!
Je stukje raakt ook mij! Wat heb je dat prachtig verwoord! Ons sponsorkindje is bijna klaar om de wijde wereld in te trekken. Ik begon hem te ondersteunen toen hij 3 jaar was en hij is nu 18 jaar. En wat is hij gegroeid, zowel lichamelijk als geestelijk! Dankzij steun via Compassion heeft ook dit kind de Heere Jezus leren kennen en heeft het alle nodige zorg gekregen die het nodig had. We mogen het verschil maken in de wereld door zorg te dragen voor onze naaste in nood. En zo'n brief is dan het mooiste wat je terug kunt ontvangen, omdat je mag merken dat er een kind geholpen wordt om een betere toekomst te krijgen.
BeantwoordenVerwijderenLiefs Daniëlle
Heel aangrijpende blog.
BeantwoordenVerwijderen'Zomaar' je blog gevonden. Inspirerend! Dit stukje zeker. Al een poosje dachten we na over een sponsorkindje en je blog heeft ervoor gezorgd dat we nu de trotse sponsors zijn van Tina. Via Compassion.
BeantwoordenVerwijderenOh Elisabeth, wat ontzettend fijn om dit te lezen. Wat ben ik dankbaar!! God zegene jullie om wat jullie voor Tina doen en zullen gaan doen!! Hartelijke groet, Marjolein
Verwijderen